Selesai solat Isyak berjemaah dengan Aina di bilik,muncul anak terunaku Hafizi dengan wajah yang agak sedih.
'Nape pulak Fizi...sedih je muka tu...'Tanya Ummi
'Ummi...kita nak beli selipar dengan ummi...tapi Abah dah belikan kita selipar pulak..tapi kita tak suka...macam kelakar je rupanya...'
'Kelakar macam mana...bawak sini ummi tengok.'Tambahku
'Alaa...abah dah beli ikhlas je lah terima..pakai aje.' Sampuk Aina
'Macam mana le agaknya rupa selipar tu sampai Fizi tak suka...'getus hatiku.Anak teruna sorangku ni memang begitu.Kalau dia dah kata tak suka,tak sukalah sampai bila-bila.....hemm
Sampai saje di bilik dengan sepasang sandal di tangannya
'Haa...ni ha.....kelakarkan....'
''Ya Allah...apa le yang kelakarnya Hafizi...ok je..kenapa pulak? Jenama adidas lagi tu.Ada lambang Manchester United lagi.Fizi kan minat MU...ok sangat dah..."
"Tapi kita tak paernah pakai sandal yang bentuknya cam gini..macam sampan..."
Dalam hati ummi...'betul jugak katanya.Pattern cam gitu pattern sandal abah je..anak-anaknya tak pernah beli yang cam gitu...tu yang fizi tak boleh terima tu...'
'Kesian lah kat abah..buang duit je ...abah dah belikan tu pakai je lah....'kata Aina
'Betul tu fizi...Fizi sibuk kata selipar ni itu lah...inilah...semua tak kena,bersyukur abah dah belikan selipar untuk Fizi...bersyukur Fizi ada kaki...ada orang tu tak de kaki...Allah tak bagi dia kaki...Fizi ada kaki...Jadi jangan berkira sangat macam mana bentuk selipar ni...pakai aje..asalkan boleh disarung pada kaki...bertuah kita ada kaki...'
Terdiam seketika Fizi bila mendengar kata-kata ummi.Moga hatimu terbuka anakku untuk menyarung sandal itu nanti.
Dengan wajah yang agak kelat Hafizi lantas mengambil semula sandal itu dan berlalu keluar dari bilik ummi.
'
Tiada ulasan:
Catat Ulasan